Studentenhuisvesting

Net als elders in de wereld, is huisvesting zoeken in de nabijheid van een campus als die van Universiteit Pattimura (UNPATTI) op het eiland Ambon, een zware opgave. Voor aankomende studenten, die uit allerlei uithoeken van de provincie komen en ook nog eens armlastig zijn, is dit zelfs een bijna onmogelijke klus. De beschikbare woonruimte wordt jaarlijks ingepikt door jongelui uit de middenklasse, die geen dubbeltje hoeven om te draaien om überhaupt te kunnen studeren.
Hun ouders hebben hen uit Java of Kalimantan hiernaartoe gestuurd, omdat het collegegeld van de UNPATTI in vergelijking tot de andere universiteiten relatief laag is.

Daarentegen schommelt de kale huurprijs van een studentenkamer nabij de campus tussen de 400 duizend en de 500 duizend rupiah per maand. Dit is bijna een kwart van het inkomen van een gewone leerkracht op de basisschool.
Telt men hierbij op het collegegeld en andere studiegerelateerde kosten en daarbovenop ook nog eens de kosten voor levensonderhoud, dan komt men vanzelf tot de slotsom dat een 5-jarige studie aan de UNPATTI voor de meeste kinderen van vissers en landbewerkers een onbereikbare doelstelling is.

Stichting Tiga Batang Air streeft ernaar om juist deze kansarme jonge Molukkers, die qua intelligentie en motivatie zo’n studie best aankunnen, de mogelijkheid te bieden dit traject in te slaan. Dit probeert zij te bereiken door de hoge financiële drempel voor de doelgroep drastisch te verlagen, door deze o.a. gratis huisvesting en facilitaire hulp aan te bieden.

Voor dit doel had de stichting vergevorderde plannen om in Poka een stuk land aan te kopen voor de bouw van een studentenhuis. Dit huis zou 10 slaapvertrekken krijgen van 3×3 meter, een gemeenschappelijke ruimte, een ruime keuken, 2 toiletten annex doucheruimtes. Met het oog op de financiële haalbaarheid van dit plan is gekozen voor een half stenen gebouw met een zinken golfplaten dakbedekking.

 

Bij de aanschaf van de bouwgrond zou rekening worden gehouden met de mogelijkheid om later meer units neer te zetten. Voor zo’n kavel zou Stichting Tiga Batang Air minstens 15 duizend euro moeten genereren, terwijl het gebouw zelf ook is geraamd op 15 duizend euro, inclusief inrichting (tafels, stoelen, bedden, linnenkasten etc.).

Dit ambitieuze plan realiseren blijkt de stichting in de praktijk veel meer moeite te kosten dan zij voorzien heeft. Met name het vinden van een betaalbaar, geschikt stuk grond in de buurt van de universiteit valt niet mee. Talloze tips trok de TBA-coördinator in Ambon na, maar de meeste bleken loze geruchten te zijn. Bovendien wierp Jan en alleman zich plotseling als tussenpersoon op, met de bedoeling daar een slaatje uit te slaan.

 

Vertegenwoordigers van Stichting Tiga Batang Air dachten in december 2013 het varkentje even te komen wassen, maar keerden onverrichterzake weer huiswaarts. Tenslotte werd besloten om het stuk grond dan maar te gaan pachten. Met de constructie (10 jaar pachten, waarbij t.z.t. het gebouw in handen komt van de eigenaar) wist de TBA-coördinator de UNPATTI-docent, van wie de grond naast het 1^e TBA-studentenhuis in Wailela is, hiertoe over te halen.

Medio april 2014 is men met de bouw begonnen en deze zal voor het nieuwe collegejaar moeten zijn afgerond. De bedoeling is dat ook tegen die tijd de selectie heeft plaatsgevonden, zodat de doelgroep van 20 eerstejaars-studenten, haar intrek kan gaan nemen in het huis. De 5 derdejaars TBA-studenten, ernaast, hebben de taak erop toezien dat alles op rolletjes loopt.

De realisatie van het 2^e TBA-studentenhuis is mede-mogelijk gemaakt dankzij een donatie van 5000 euro van de ING Goede Doelenfonds.