Na 2 jaar niet bij de TBA-compound in Sanahu (Seram) te zijn geweest is het mij op 15 november 2024 eindelijk gelukt om daar weer eens langs te gaan. Normaliter is dat een vast onderdeel van mijn programma wanneer ik tegen het eind van het jaar vier weken ervoor uittrek om de projecten van Stichting Tiga Batang Air op de Molukken te bezoeken. Daarbij vormen de gesprekken met de middelbare scholieren in Sanahu en de studenten in Wailela (Ambon) een goede graadmeter van hoe zij hun verblijf daar ervaren. Eventuele klachten daarover worden dan opgetekend en met de hulp van de TBA-coördinator later in het jaar verholpen. Hoofdzakelijk betreffen dit dingen die kapot zijn gegaan maar heel soms ook fricties onderling vanwege de beperkte ruimte die ze met elkaar moeten delen.
Vorig jaar was van dit alles niets terechtgekomen, omdat ik door ziekte na een week alweer naar huis moest. Persoonlijk ervoer ik het als een pijnlijke constatering dat mijn gezondheid achteruit holt nu de jaren zijn gaan tellen. Volgens mijn vrouw Corrie is daar maar één remedie voor, namelijk: niet teveel hooi meer om mijn vork nemen. Met andere woorden, naast werken ook de tijd nemen voor ontspanning! En dat is nu iets waar ik zolang TBA bestaat (inmiddels 20 jaar) nooit de tijd en de gelegenheid voor heb genomen.
Het bezoek aan de TBA-compound zelf verliep voor alle betrokkenen uitermate prettig. Voor het TBA-team gaf het aanzicht van de compound na het grootonderhoud dat de TBA-coördinator onlangs liet uitvoeren een voldaan gevoel. Dat gevoel werd versterkt door de onkruidvrije omgeving waarop de gebouwen stonden.
Voor de jeugdige bewoners vormden de hoodies, die door Ina Hattu waren geschonken, en de feestmaaltijd die daarop volgde een welkome onderbreking van hun sobere bestaan ver van huis. Want, een heel varken te eten krijgen overkomt je immers niet iedere dag. Ook de hele baal rijst die op is gegaan wees erop dat dit alles flink in de smaak was gevallen.
Tete Siahaya, voorzitter Stichting Tiga Batang Air
