Dit jaar herdenken wij dat 65 jaar geleden onze (groot-)ouders voet aan wal zetten op Nederlandse bodem. Bij de inscheping in Surabaya werd hen toen gezegd dat het verblijf in het vreemde land slechts 6 maanden zou gaan duren. Inmiddels weten wij wel beter!
Nu, meer dan 6 decennia later, realiseren zich steeds minder jongeren van de vierde en vijfde generatie hoe en waarom wij hier zijn beland. Van de eerste generatie, die hen deze informatie had kunnen verschaffen, is bijna niemand meer in leven. En tot overmaat van ramp is het Moluks Museum er ook niet meer om hen bij een eventuele zoektocht naar hun identiteit te helpen.
Niets doen betekent ronduit dat onze kleinkinderen hun geschiedenis en roots binnen afzienbare tijd niet meer kennen. Op ons (Molukkers van de tweede en derde generatie) rust de dure plicht om dit proces te stoppen!
Dit laatste kunnen wij onder andere doen door in dit jubileumjaar een Molukse culturele dag te organiseren die jaarlijks terug moet komen. Daarmee krijgen de vele muziek-, dans- en tifagroepen in het land een podium om al hun culturele uitingen uit te dragen. Op die manier verspreiden en behouden wij de kennis die op dit vlak nog aanwezig is.
Ook boeken en andere geschriften over de Molukse geschiedenis moeten op die dag aan bod komen. Daarvoor zouden kenners van de materie moeten worden uitgenodigd om een lezing te geven. De opzet hiervan dient laagdrempelig te zijn, zodat het publiek zich niet gehinderd voelt om aan de sprekers vragen te stellen.
Langs deze weg zouden wij bepaalde misverstanden binnen de adat-istiadat uit de wereld kunnen helpen.
Een ander belangrijk aspect van zo’n Molukse culturele dag is de gelegenheid voor zowel jonge als oude landgenoten om elkaar dan te zien, te spreken en te omhelzen. Dit versterkt het saamhorigheidsgevoel en draagt bij aan meer levensvreugde. Uitkijken naar een leuke en bovendien leerzame dag geeft ons vaak net dat duwtje om onszelf in dit kille kikkerland staande te kunnen houden.
Moordrecht, 20 maart 2016
Tete Siahaya
