In een eerder bericht heeft Stichting Tiga Batang Air bekend gemaakt dat zij het behoud van Molukse wijken en stichtingen uitermate belangrijk vindt. Ook heeft de stichting aangekondigd dat zij plannen zal ontvouwen hoe wij daar met z’n allen aan kunnen werken. Deze ideeën heeft de voorzitter van TBA afgelopen zondag naar voren gebracht tijdens een bijeenkomst in Capelle a/d IJssel, waar men 45 jaar Wassenaar wilde herdenken. Hij maakte de organisatie duidelijk dat terugblikken voor hem geen zin heeft wanneer de mensen niet aansluitend een toekomstperspectief wordt geboden. Zodoende kreeg hij de gelegenheid om de boodschap van Stichting Tiga Batang Air uit te dragen. Deze luidt als volgt:
Beta orang Maluku!
Zullen onze kleinkinderen in 2051 dit nog zeggen en de kenmerken hiervan willen uitdragen?
Eerlijk gezegd, geloof ik daar niet in!
Niet zolang wij ons als struisvogels gedragen en onze koppen in het zand blijven steken. Tegen die tijd zijn alle sporen van de eerste en de daaropvolgende generaties uitgewist en hun ellendige relatie met de Nederlandse overheid onder het tapijt geveegd.
De realiteit laat ons namelijk zien dat alle landelijke Molukse instellingen inmiddels zijn opgedoekt. Hiervoor is niet alleen de Nederlandse overheid verantwoordelijk.
Het Inspraakorgaan Welzijn Molukkers bijvoorbeeld, had de kans om haar rechtspositie bij wet te regelen. Maar het bestuur hield zich voornamelijk bezig met de verdeling van de dikbetaalde banen binnen hun club.
Andere soortgelijke Molukse organisaties deden het niet veel beter, ook hier stak men z’n energie grotendeels in ‘de stoelendans’.
Zelfs het Moluks Museum is intussen door slecht financieel beheer omgevallen.
Alsof het nog niet genoeg is, zien wij daarnaast dat veel Molukse kerken met sluiting worden bedreigd. Deze rampzalige situatie danken zij aan de GIM-synode en het KVR-bestuur, die de tientallen miljoenen van hun leden hebben verkwanseld. Het onvermijdelijk resultaat van hoogmoed, vriendjespolitiek, ondoorzichtig beleid en een goedgelovige achterban!
Tel daar ook nog bij op: de leegloop bij de wijkraden en de Molukse stichtingsbesturen, dan is het een soort maanlandschap waar wij Molukkers ons thans in bevinden.
De hamvraag is nu: “Berusten wij hierin? Of gaan wij proberen te redden wat er te redden valt!
In het laatste geval, heb ik een paar suggesties.
Maar allereerst moeten wij ons goed realiseren dat wij in dit land een bijzondere positie innemen. Zij die het tegendeel beweren moeten maar bewijzen dat het niet zo is. Want, de meer dan 60 Molukse wijken zijn het fysieke bewijs van onze ‘status aparte’. Dit kan niet anders worden gezien!
Dus als wij dit als vertrekpunt nemen kunnen we het volgende doen:
M.b.t. de Molukse wijken:
- zorgen voor goed functionerende wijkraden
- oprichting landelijk overlegorgaan van wijkraden (à la VNG Vereniging van Nederlandse Gemeentes)
- zoeken naar wegen om dit orgaan financieel onafhankelijk te maken
- het orgaan moet ingrijpen zodra een wijkraad in de problemen komt
M.b.t. de Molukse stichtingen:
- zorgen voor goed functionerende stichtingsbesturen
- oprichting landelijk overlegorgaan stichtingsbesturen
- zoeken naar wegen om dit orgaan financieel onafhankelijk te maken
- het orgaan moet een stichtingsbestuur, dat in de problemen komt met raad en daad bijstaan
- het orgaan moet een Molukse Culturele Dag (landelijk) in het leven roepen om de diverse culturele uitingen in het land een podium te geven
- de stichtingsbesturen moeten initiatieven ontplooien om het (geschreven) Moluks cultureel erfgoed onder de aandacht van de jongeren te brengen
- het oprichten van een locale leeskring en een maandelijkse lezing door kenners van de adat of een anderszins deskundig iemand zou een stap in de goede richting kunnen zijn (Ron Habiboe, Simon Ririhena, Sylvia Pesireron, Fridus Steylen, Bert Tahitu, bung Onni Sahalessy enz., maar ook gewone mensen als Ulis Tahamata, Mat Tuharea en andere adat-kenners van Maluku Utara en -Tenggara)
Bij al deze initiatieven moeten wij ons blijven realiseren dat een transparant en eerlijk beleid de sleutel is tot succes!
Voor alle duidelijkheid: Stichting Tiga Batang Air houdt vast aan de weg die zij al meer dan tien jaar in de Molukken bewandelt, maar realiseert zich ook dat zonder support vanuit Nederland dit allemaal niet mogelijk is.
PS Stichting Tiga Batang Air is te allen tijde bereid om met een ieder hierover van gedachten te wisselen zolang dit maar niet op vrijblijvende voet gebeurt.
