Over de ontginning van de gigantische gasbel (Masela gasblok) in de Arafurazee, in het zuidwesten van de Molukken (Maluku Barat Daya), wordt in Jakarta al maandenlang gesteggeld. Eerder gaf de Indonesische regering toestemming aan het Japanse Inpex (65%) en de Nederlands- Britse multinational Shell (35%) om daar gas te boren en op volle zee te verwerken.
Nu echter blijkt dat de gasvoorraad in dat deel van de Molukken vele malen groter is dan voorheen door hen in kaart is gebracht, vinden velen dat het gas aan land opgeslagen en verwerkt moet worden. “Deze onshore-variant levert de staat en de bevolking meer winst en werkgelegenheid op”, betogen de voorstanders. Onder hen bevindt zich de minister van maritieme zaken Rizal Ramli, die in een eerder interview zei dat de Molukken dan de potentie heeft om qua welvaart Qatar voorbij te streven. Dit soort uitspraken kan de bevolking niet serieus nemen zolang de regering in Jakarta niet garandeert dat de Molukken zonder meer haar 10 % van de opbrengst krijgt, als eigenaar van de gasbel.
Tot de tegenstanders van de onshore-variant behoort een andere minister, namelijk die van energie en minerale rijkdommen: Sudirman Said. Hij was deze week in Ambon om het provinciale bestuur over te halen voor de offshore-variant te kiezen. Het argument dat hij hoofdzakelijk daarvoor aanvoert, is dat het milieu dan minder schade ondervindt. Het betreft hier immers gas- en geen oliewinning op zee. Maar, over de positieve effecten voor de plaatselijke bevolking (zoals werkgelegenheid) heeft hij het niet gehad, want die zijn er domweg niet!
Een woordvoeder van de mensen van Maluku Barat Daya, die verbonden is aan de Pattimura Universiteit, bracht bij die bijeenkomst naar voren dat de bevolking na een grondige analyse voor de onshore -variant kiest.
Hoewel het milieu bij deze optie flink zal gaan lijden, zien de eilandbewoners kennelijk ook in dat hier de kans zich voordoet om hun leefgebied tot ontwikkeling te brengen. De provinciale overheid dient dit standpunt ter harte te nemen en deze optie bij de regering in Jakarta te bepleiten. En indien president Jokowi hiervoor kiest, moet zij harde garanties afdwingen dat de eilandbewoners deel zullen uitmaken van het arbeidsproces.
